YENİDEN DOĞUŞ "ERGENEKON DESTANI"
Türklerin Ergenekon Destanı: Soyun Yeniden Doğuşu** Türk mitolojisinin köklü unsurlarından biri olan Ergenekon Destanı, Türk milletinin tarihî derinliklerine uzanan ve milletin birliğini, dayanışmasını, direncini ve bağımsızlık mücadelesini simgeleyen önemli bir öyküdür. Destan, Türklerin atalarının zorlu bir dönemde karşılaştıkları sıkıntılara direnç göstererek nasıl ayakta kaldıklarını anlatan güçlü bir mitolojik hikayedir. 
Efsanenin Temel Unsurları:
1. Ergenekon Vadisi ve Sıkışma:** Ergenekon Destanı, Türklerin soyunun sıkıştığı ve dar bir vadi olan Ergenekon'a çekilmek zorunda kaldıkları bir dönemde başlar. Bu vadi, Türk milletinin zorlu bir sınavdan geçtiği ve yeniden doğuş için bir mücadele verdiği sembolik bir mekandır.
2. Demirci Kızın Rolü:** Destanda önemli bir karakter olan demirci kız, Türk milletinin Ergenekon'dan çıkışını mümkün kılan demir bir kazma yapar. Bu, bilgi, beceri ve dayanışmanın önemini vurgular. Demirci kızın yaptığı kazma, Türklerin yeniden doğuşları için kullanılacak temel aracı temsil eder.
3. Tohumlar ve Toprak Ana:** Türkler, Ergenekon Vadisi'nde mahsur kaldıkları sırada toprak ana olan doğaya dua ederler. Bu, tabiata olan derin saygıyı ve doğanın insan hayatındaki önemini yansıtır. Toprak ana, Türklerin yeniden yeşermesi ve köklerinden doğmaları için dua ettikleri kutsal bir varlık olarak destanda yer alır.
4. Yeniden Doğuş ve Özgürlük: Ergenekon Destanı'nın ana temalarından biri, Türk milletinin bir araya gelerek birlik ve beraberlik içinde mücadele etmesi ve nihayetinde özgürlüğüne kavuşmasıdır. Ergenekon Vadisi'nden çıkış, Türklerin yeniden doğuşu ve bağımsızlıklarına kavuşmalarını simgeler.
Ergenekon Destanının Özeti:
Moğol ilinde Oğuz Kağan soyundan İl Han’ın hükümranlığı sırasında Tatar Türklerinin hükümdarı Sevinç Han Moğol ülkesine savaş ilan etti. İl Han’ın idaresindeki orduyu Kırgızlar ve diğer boylardan da yardım alarak bozguna uğrattı. İl Han’ın ülkesindeki tüm insanları öldürdüler. Yalnız İl Han’ın küçük oğlu Kıyan ve eşi ile yeğeni Nüküz ile eşi kurtulmayı başardılar. Düşman askerlerinin, onları bulamayacağı bir yere kaçmaya karar verdiler. Yabani koyunların yürüdüğü bir yolu izleyerek yüksek bir dağda dar bir geçite vardılar. Bu geçitten geçerek içinde akar sular, pınarlar, çeşitli bitkiler, çayırlar, meyve ağaçları, çeşitli avların bulunduğu bir yere gelince Tanrıya şükrettiler ve burada kalmağa karar verdiler. Dağın doruğu olan bu yere dağ kemeri anlamında “Ergene” kelimesiyle “dik” anlamındaki “Kon” kelimesini birleştirerek “Ergenekon” adını verdiler.
Kıyan ve Nüküz’ün oğulları çoğaldı. Dört yüz yıl sonra kendileri ve sürüleri o kadar çoğaldı ki Ergenekon’a sığmadılar. Atalarının buraya geldiği geçitin yeri unutulmuştu. Ergenekon’un çevresindeki dağlarda geçit aradılar.
Bir demirci, dağın demir kısmı eritirlerse yol açılabileceğini söyledi. Demirin bulunduğu yere bir sıra odun, bir sıra kömür dizdiler ve ateşi yaktılar. Yetmiş yere koydukları yetmiş körükle hep birden körüklediler. Demir eridi, yüklü bir deve geçecek kadar yer açıldı. İl Han’ın soyundan gelen Türkler yeniden güçlenmiş olarak eski vatanlarına döndü, atalarının intikamını aldılar.
Tarihsel ve Kültürel Bağlam:
Ergenekon Destanı, tarihî bir süreç içinde şekillenmiş ve Türk milletinin birliğini ve direncini temsil eden bir mitolojik öykü olarak önem kazanmıştır. Türkler, tarih boyunca çeşitli zorluklarla karşılaşmış, ancak Ergenekon Destanı, bu zorluklara karşı gösterilen direncin ve dayanışmanın bir sembolü olarak günümüze kadar varlığını sürdürmüştür.
Ergenekon Destanı'nın Günümüzdeki Etkileri:
Ergenekon Destanı, günümüzde de Türk milletinin millî kimliğini güçlendiren bir unsurdur. Destan, birlik ve beraberlik ruhunu canlı tutarak, Türk milletinin tarihî bağlarını hatırlatır ve gelecek nesillere aktarır.
Sonuç: Ergenekon Destanı, Türk mitolojisinin temel taşlarından biridir ve Türk milletinin tarihî birikiminin önemli bir parçasını oluşturur. Destan, soyun sıkıştığı zorlu bir dönemde gösterilen direnci, dayanışmayı ve mücadeleyi anlatarak Türklerin tarihî köklerine ışık tutar ve millî bir gurur kaynağıdır.
