Dune

1953'te Frank Herbert adında bir gazeteci, büyük bir turizm merkezi haline gelen ve uzun süredir devam eden çevre mücadelesinin alanı haline gelen kıyı kumulları hakkında bir makale yazmak için Oregon, Florence'a gitti.
Oregon Kumulları 30.000 dönümden fazla bir alana yayılıyor ve bugüne kadar hala bir buçuk milyonun üzerinde turist çekiyor. Ancak Herbert'in gazeteci olmasından çok önce ve çevre sorunları haberlerin her yerinde yer almadan önce, 1920'lerde kıyı toplulukları bu kumulların etkisi ve hareketi ile mücadele ediyordu.
Şiddetli kıyı rüzgarları kum tepelerini sürekli hareket ettirerek yolları, demiryolu raylarını, evleri ve daha fazlasını yuttu. Sürekli değişen bu manzarayla mücadele etmek için ABD Tarım Bakanlığı, kum tepelerini stabilize etme umuduyla Avrupa Sahil Çimi ekti.
Çimler bazı bölgelerde işe yaramasına rağmen, Afrika çöllerinde görmeyi beklediğiniz türdeki kum tepelerinin devasa ayak izlerini kaplayacak kadar yeterli değildi.
Çimlerin kullanıldığı alanlarda yeni bir sorun ortaya çıktı: Çimlerin kendisi istilacı bir türdü ve çok geçmeden alan aşırı büyümüş ve manzara değişmişti.
Birkaç on yıl boyunca, bir zamanlar kızakla kayma ve eğlence amaçlı kullanılan kum tepelerinin bazı kısımları ormanlarla kaplandı. Çim yalnızca bazı bölgeleri stabilize etmekle kalmamış, aynı zamanda diğer bitki türlerinin de büyümesine olanak tanımıştı.
İnsan ve doğa arasındaki bu mücadele (bir manzara kadar vahşi bir şeyi üzerine inşa edilebilecek istikrarlı bir çevreye dönüştürme çabası) Herbert'in ilk romanı Dune'un temelini oluşturacaktı.

"Bu dalgalar, mülk hasarında bir gelgit dalgası kadar yıkıcı olabilir."
- Frank Herbert