Real Fear; Kara(Dark) Koncolos (english and turkish)

Hello dark travelers! Welcome to the Karasakal "Blackbeard" Horror Club.This time, we embark on a journey to the depths of mysterious forests, heading towards the dark pages of Anatolian legends. Today, I am here to introduce you to one of the most terrifying creatures of Anatolia: Karakoncolos. He is the embodiment of the darkness that rules the night, a memorable figure in Anatolian legends. Get ready, because this story will take you to the darkest corners of the night, revealing perhaps a few horrifying secrets. Are you ready to follow the trail of Karakoncolos and unravel the mysteries beyond this mysterious being with me?""We can liken the legend to the 'Bigfoot' myth. Described as a hairy and ugly creature believed to live in the mountains, Karakoncolos is also mentioned in stories as a 'winter genie.'"
"In dictionaries, Karakoncolos is defined as a kind of malevolent or winter genie, a boogeyman, demon, witch, or similar ghost, primarily mentioned to scare children. While its common name is Karakoncolos, there are various pronunciations in Turkish across the Caucasian, Anatolian, and Balkan regions. The origin and cultural background of this imaginary being are subject to different views. Turkish sources suggest that the word comes from the verb 'konmak,' the mountain pass called 'kon,' or the Kipchak Turkish word 'konç/koncol/konçul,' meaning 'black-pants,' referring to someone with black trousers. Evliya Çelebi's Seyahatname mentions rich Karakoncolos stories encountered in Istanbul, Bulgaria, and the Caucasus. According to Evliya Çelebi, Istanbul has 17 talismans, and one of them is the Karakoncolos appearing in Zemheri (December). It is believed that Karakoncolos emerges from the Caucasus to Central Europe in a vast geography during the months of Karakış (December), Zemheri (January), and Gücük (February), being most dangerous between December 24th and January 20th when the streets are believed to be deserted at night. Karakoncolos also finds a place in folk calendars and meteorology. December is referred to as 'Evvel-i Koncolos,' and January 6th is called 'Ahir-i Koncolos.' In some regions, these days are named the 'Congolos' month, and expressions like 'Congolos entered' or 'Congolos left' are used with fear and anxiety. In the Black Sea region, the storm blowing from the sea to the land, often occurring around January 14th, is called the Karakoncolos Storm."
"In folk beliefs and descriptions, Karakoncolos is depicted as a creature resembling a monkey, short, ugly, with messy hair, pitch-black faces and legs, palms with holes, furry clothing like bear skin, large bells around their waists, holding a stick, or hunchbacked and wrinkled-faced old women.
According to the belief, Karakoncolos are not only terrifying but also strange and amusing creatures. During the Zemheri month, they wander the streets at night, asking questions like 'Where are you coming from, where are you going?' Those who answer with sentences containing the word 'KARA' (dark) are left untouched. Karakoncolos has habits such as entering homes at night to join conversations, mimicking voices and gestures, spitting on open food containers, throwing dirt, and spreading disease. Abundance and prosperity vanish from the houses they enter; making noise and chasing them with chains are necessary to drive them out. To prevent them from entering the house, precautions such as leaving food like pumpkins, turnips, cabbage, and beets outside the threshold are taken. If they cannot find food and enter the house, it is believed that they will eat male children if they enter the room and newborn calves if they enter the barn. They particularly enjoy combing the hair of captured girls with a wool comb, causing pain. Children do not leave their homes on winter days to avoid being caught by Karakoncolos; wool combs are not left outside at night. The most feared aspect of Karakoncolos is their mimicry skills. While wandering the streets at night, they approach your window and call you outside imitating the voice of someone you know. If you respond to the voice, they take your voice; if you go outside, they take you away, and if you don't wake up, you may be found frozen on the street in the morning."
"It is said that if you respond to every question with a sentence containing the word 'kara,' Karakoncolos will not harm you. The answers given must include the word 'kara' (black) without fail (e.g., coming from Karasu, going to Karakış). Failure to do so results in Karakoncolos injuring the person with a large comb in his hand. To protect oneself from him, combs in homes are not left in the open during winter but are hidden."

"The story is real:

"In a remote mountain village of Trabzon, on cold and silent winter nights, there was a fear circulating among the villagers: Karakoncolos. Everyone knew that the dark winter and dark nights provided a suitable ground for this terrifying creature.The villagers passed down the stories of Karakoncolos from generation to generation. However, these stories were not just fairy tales; the villagers tried to protect themselves from the influence of this mysterious being by carefully remembering to hide their combs when winter arrived.One day, a young villager named Temel gathered with other villagers in the village square. The stories of Karakoncolos deepened the silence of the night. Though everyone looked at each other, no one wanted to think about the terrifying creature.
One day, the silence in the village was interrupted by a mystery. Everyone had withdrawn to their homes, but Temel decided to walk home in the dark. The snow-covered paths swallowed the sound of footsteps, and the silence, combined with the chill of the wind, turned the village into an almost ghostly town.
As Temel approached his home, he felt a shadow following him. He suddenly stopped and looked around, but no one was visible. He felt his heart racing and decided to quickly go home. As soon as he opened the door and entered, he took a deep breath.However, as he entered his room, he noticed something: the comb in the house was in plain sight. He immediately remembered that winter had arrived, and combs needed to be hidden. In a panic, he searched his room to find and hide the combs, but he didn't notice that Karakoncolos had silently entered the room.
Just then, a cold and metallic voice from Karakoncolos asked a question: 'Where are you going?' Trembling, Temel replied with his shaky voice, 'From Karayer.' But Karakoncolos advanced towards him with an unsatisfied expression. 'You can't deceive me with that answer,' he said and took a few more steps.
In fear, Temel began to be questioned by Karakoncolos: 'Where are you from?' 'From Karasu,' Temel replied with a trembling voice. 'Why are you walking?' continued Karakoncolos.
"'To find the paths of Karayer,' Temel replied, shivering with fear. After a few more questions, a change was felt in the questions Karakoncolos continued to ask. When his last question came, a silent moment occurred: 'Which colors do you like?' Temel, without thinking, responded to this question: 'Maroon - blue.'(BORDO-MAVi)
Temel realized his mistake immediately. 'No, no, I misspoke!' he whispered. With eyes shining brightly, Karakoncolos raised his enormous comb into the air. For a moment, the cutting sound of the comb through the air was heard, then with a horrifying scream, it descended onto Temel's face.A terrifying scream echoed in the silent darkness of the night. Villagers, upon hearing this horrifying sound, rushed towards Temel's house. Everyone trembled in their homes on winter nights because the traces of Karakoncolos, carrying the shadow of the black winter, were dragging through. Brave villagers attempting to enter Temel's room were met with a horrifying scene.
Temel, in his bed, lay silently with a large comb mark on his face. During the cold and silent nights of winter, everyone trembled in their homes because the traces of Karakoncolos were still hovering over the village, while villagers struggled to hide their combs."
"And with that, we come to the end of another fear-filled adventure as we depart from the dark world of Karakoncolos. I hope this story has both thrilled and provoked thought in you. Remember, no matter how deep we delve into the darkness, every legend has a kernel of truth. If you enjoyed this chilling journey, it's time to dive into other dark myths and mysterious tales with me. Until we meet again at the Karasakal Horror Club, dark travelers! Embrace the night, and don't forget, somewhere in the darkness, a secret is always hidden."

If you want to watch the video version, you can access it here: https://cos.tv/videos/play/48892869222372352

ve Türçe versiyon;
Merhaba karanlık yolcular! Karasakal korku kulübüne hoş geldiniz. Bu sefer, gizemli ormanların derinliklerinden, Anadolu efsanelerinin karanlık sayfalarına doğru bir yolculuğa çıkıyoruz. Bugün, sizlere Anadolu'nun en korkunç varlıklarından biriyle tanıştırmak için buradayım: Karakoncolos. O, geceye hükmeden karanlığın ta kendisi, Anadolu'nun unutulmaz efsanelerinden biri. Hazırlıklı olun, çünkü bu hikaye sizi karanlığın en derin noktalarına götürecek ve belki de birkaç korkunç sır açığa çıkacak. Benimle birlikte, Karakoncolos'un izini sürmeye ve bu gizemli varlığın ötesindeki sırları çözmeye hazır mısınız?"
‘Koca Ayak’ efsanesine de benzetebiliriz. Dağlarda yaşadığına inanılan çok kıllı ve çirkin olarak belirtilen Karakoncolos, hikâyelerde ‘kış cini’ olarak da geçiyor.
"Karakoncolos sözlüklerde, daha çok çocukları korkutmak için kendisinden söz edilen, bir çeşit kötülük veya kış cini, umacı, öcü, iblis, cadı, gulyanabi benzeri bir tür hayalet olarak tanımlamaktadır. Yaygın adı Karakoncolos olsa da Türkçenin Kafkas, Anadolu ve Balkan ağızlarında, bir çok farklı telaffuzları da bulunmaktadır. Kelimenin, dolayısıyla bu hayali varlığın hangi kültürden geldiği ve kökeni hakkında çok farklı görüşler vardır. Türkçe kaynaklar, kelimenin konmak fiilinden, “kon” denilen dağ geçidinden veya Kıpçak Türkçesindeki konç/koncol/konçul’dan geldiğini ve “kara konçlu”nun siyah pantolonlu anlamına geldiğini söylemektedir. Evliya Çelebi Seyahatname’de İstanbul’da, Bulgaristan’da ve Kafkaslarda karşılaştığı zengin Karakoncolos anlatılarına da yer vermektedir. Evliya Çelebi’ye göre İstanbul’un 17 tılsımı vardır ve bunlardan biri de Zemheri’de ortaya çıkan karakoncoloslardır. Karakoncolos ’un Kafkaslardan Orta Avrupa’ya kadar geniş coğrafyada Karakış (Aralık), Zemheri (Ocak) ve Gücük (Şubat) aylarında ortaya çıktığına ve en tehlikeli oldukları 24 Aralık- 20 Ocak arasında geceleri sokakların onlara terk edildiğine inanılır. Karakoncolos halk takviminde ve meteorolojisinde de kendine yer bulmaktadır. Aralık için “Evvel-i Koncolos”, 6 ocak için de “Ahir-i Koncolos” denilmektedir. Bazı yörelerde bu günler “Congolos” ayı olarak adlandırılmakta ve “Congolos girdi, “Congolos çıktı” ifadeleri korku ve kaygıyla kullanılmaktadır. Karadeniz’de çoğu zaman 14 Ocak’a denk gelen ve denizden karaya doğru esen fırtınaya Karakoncolos Fırtınası denilmektedir. Halk inanış ve betimlemelerine göre Karakoncoloslar, maymuna benzeyen, kısa boylu, çirkin, dağınık saçlı, yüzleri ve bacakları kapkara, avuç içleri delik, giysileri ayı postu gibi tüylü, bellerinde iri çanlar olan, eli değnekli erkek veya kambur belli, buruşuk yüzlü, yaşlı kadın olarak tasvir edilir. İnanışa göre Karakoncoloslar, korkunç oldukları kadar tuhaf ve eğlenceli yaratıklardır. Zemheri ayı boyunca geceleri sokaklarda dolaşırlar ve rastladıklarına “nereden geliyorsun, nereye gidiyorsun” gibi sorular sorarlar. “Karabağ’dan geliyorum, Karadağ’a gidiyorum” şeklinde içinde “kara” kelimesi geçen cevaplar verenlere dokunmazlar. Karakoncolosların geceleri evlere girince sohbete katılmak, ses ve mimikleriyle onları taklit etmek, açık bırakılan yiyecek kaplarına tükürmek, pislik atmak, hastalık bulaştırmak gibi huyları da vardır. Girdikleri evlerde bolluk ve bereket kalmaz; dışarı çıkarmak için gürültü yapmak ve zincirlerle kovalamak gerekir. Eve girmelerini önleyecek tedbirler almak, eşiğin dışına kabak, kuymak, lahana, pancar gibi yiyecekler bırakmak gerekir. Yiyecek bulamaz ve eve girerse erkek çocuklarını, ahıra girerse yeni doğmuş buzağıları yiyeceğine inanılır. Yalnız yakaladığı kız çocuklarının saçlarını yün tarağı ile derilerine batırarak, canlarını acıtarak taramaktan hoşlanırlar. Çocuklar ona sokakta yakalanmamak için kış günleri evden çıkmaz; yün tarakları ise geceleri açıkta bırakılmaz. Karakoncolosların en korkulan yönü taklit yetenekleridir. Geceleri sokaklarda dolaşırken pencerenize yaklaşıp tanıdığınız birinin sesiyle sizi dışarı çağırır. Ses verirseniz sesinizi, dışarı çıkarsanız sizi alır götürür; uyanmazsanız sabah sokakta donmuş olarak bulunabilirsiniz.
Sorduğu her soruya içinde "kara" geçen bir cümle ile karşılık verirseniz size bir şey yapmayacağı söylenir. Verilecek yanıtların içinde mutlaka “kara” kelimesi olmalıdır (Karasu’dan geliyorum, Karakışla’ya gidiyorum gibi). Böyle yapılmadığında Karakoncolos elindeki kocaman bir tarakla vurarak karşısındaki insanı yaralar. Kendisinden korunmak için kış günleri evlerdeki taraklar ortada bırakılmaz, saklanır.
Yaşanmış hikayemiz;
“Trabzon'un ıssız bir dağ köyünde, kışın soğuk ve sessiz geceleri, köy halkı arasında dolaşan bir korku vardı: Karakoncolos. Herkes, kara kışın ve karanlık gecelerin bu korkunç varlık için uygun bir zemin sunduğunu biliyordu.
Köyde yaşayan insanlar, Karakoncolos'un hikayelerini nesilden nesile aktarıyorlardı. Ancak, bu hikayeler sadece masal değildi; köylüler, kara kışın geldiği zamanlarda evlerine dikkatlice sakladıkları taraklarını hatırlayarak bu gizemli varlığın etkisinden korunmaya çalışıyorlardı.
Temel adlı genç bir köylü, bir kış günü diğer köy sakinleriyle birlikte köy meydanında toplandı. Karakoncolos'un hikayeleri, gecenin sessizliğini daha da derinleştiriyordu. Herkes birbirine baksa da kimse korkunç varlığı düşünmek istemiyordu.
Bir gün, köydeki sessizlik bir gizemle kesildi. Herkes evlerine çekilmişti, ancak Temel, karanlıkta yürüyerek eve gitmeye karar verdi. Karla kaplı yollar, ayak seslerini yutuyordu, ve rüzgarın ürpertisiyle birleşen sessizlik, köyü adeta hayalet şehrine çevirmişti.
Temel, evine yaklaştığında, bir gölgenin kendisini izlediğini hissetti. Aniden durdu ve etrafına bakındı, ancak hiç kimse görünmüyordu. Kalbinin hızla attığını hissetti ve hızla eve gitmeye karar verdi. Kapısını açar açmaz içeri girdi ve kapıyı kapatır kapatmaz derin bir nefes aldı.
Ancak, odasına girdiğinde bir şey fark etti: evdeki tarak ortadaydı. Hemen hatırladı, kışın geldiğini ve tarakları saklamanın gerektiğini. Panik içinde tarakları bulup saklamak için odasını aradı, ama Karakoncolos'un sessizce odaya girdiğini fark etmedi.
Tam o sırada, Karakoncolos'un soğuk ve metalik bir sesle sorduğu bir soru duyuldu: "Nereye gidiyorsun?" Temel, titreyen sesiyle cevap verdi: "Karayer'den." Ancak Karakoncolos, tatminsiz bir ifadeyle ona doğru ilerledi. "Bu cevapla beni kandıramazsın," dedi ve birkaç adım daha attı.
Korku içinde, Temel'e bir dizi soru sormaya başladı: "Nerden geldin?" "Karasu'dan," dedi Temel, içindeki korkunun etkisiyle. "Neden yürüyorsun?" diye devam etti Karakoncolos. "Karayer yollarını bulmak için," diye cevap verdi Temel, karası içinde titreyen sesiyle.
Birkaç sorudan sonra, Karakoncolos'un sormaya devam ettiği sorular arasında bir değişiklik hissedildi. Son sorusu geldiğinde, sessiz bir an yaşandı: "Hangi renkleri seversin?" Temel, bu soru karşısında hiç düşünmeden cevap verdi: "Bordo mavi."
Temel, sözlerinin ardından yaptığı hatayı fark etti. "Hayır, hayır, yanlış söyledim!" diye fısıldadı. Gözleri ışıl ışıl parlayan Karakoncolos, devasa tarağı havaya kaldırdı. Bir an, tarağın hava kesen sesi duyuldu, sonra korkunç bir çığlıkla Temel'in yüzüne indi.
Korkunç bir çığlık, gecenin sessiz karanlığında yankılandı. Köylüler, bu dehşet verici ses üzerine Temel'in evine doğru koştular. Herkes, Karakoncolos'un izlerini taşıyan kara kışın karanlığında titriyordu. Temel'in odasına girmek isteyen cesur köylüler, içeride dehşet verici bir manzara ile karşılaştılar.
Temel, yatağında, yüzünde kocaman bir tarak iziyle sessizce yatıyordu. Kışın soğuk ve sessiz geceleri, herkes evlerinde titriyordu, çünkü Karakoncolos'un izleri, kış gecelerinin karanlığında sürükleniyordu. Köylüler, taraklarını saklamak için uğraşırken, Karakoncolos'un gölgesi hala köyün üzerinde dolaşıyordu.

"Ve işte bu, Karakoncolos'un karanlık dünyasından ayrıldığımız bir diğer korku dolu serüvenin sonu. Umarım, bu hikaye sizi hem heyecanlandırmış hem de düşündürmüştür. Unutmayın, karanlıkta ne kadar derine inersek inelim, her efsanenin bir gerçeklik payı vardır. Siz de bu korku dolu yolculuktan keyif aldıysanız, benimle birlikte diğer karanlık efsanelere ve gizemli öykülere dalma vakti geldi demektir. Karasakal Korku Kulübü'nde buluşmak üzere, karanlık yolcular! Geceyi kucaklayın ve unutmayın, karanlığın içinde bir yerlerde her zaman bir sır saklıdır.