Hayattan Kesitler - VII (Toplumsal Sorunlardan)

 Selam değerli dostlarım,

Umarım her şey yolundadır; sizler, aileniz, eş dost akrabalarınız umarım hep birlikte iyisinizdir. İyiliğiniz daim olsun.

Bugün sizlerle böyle karşılıklı konuşurcasına dertleşmek istiyorum bu bağlamda sizin de yorumlarınızı bekliyorum elbette. Gün geçtikçe hayat daha mı zor oluyor yoksa bana mı öyle geliyor ya da bu durum ülkemizde mi böyle yahut tüm dünya mı bu durumdan muzdarip?


Bunu söylemeyi hiç istemiyorum ama gerçekten yoruldum dostlar bu genç yaşımda bu hayat beni çok yordu ama görüyorum ki sadece ben değil bir çok genç bir çok insan böyle sanki çoğumuz artık mutlu değiliz insanların yüzüne bakınca bunu görmek hiç de zor değil. Daha önceleri televizyonda haberleri izlerken insanların mutlu olduğunu, bir sürü komik olayların yaşandığı haberlerini görürdük elbette kötü olaylar da görürdük ama ne bu denli fazla ne de bu denli kötüydü; şimdi gördüklerim karşısında şok oluyorum; bu insanlar bu ülke nasıl bu hale geldi neden bu kadar fazla insan mutsuz bunu sorguluyorum. Bırakın finansal özgürlükten bahsetmeyi bugün bir asgari ücretlinin çay ve simidi alım gücünü tartışır olduk bırakın görgü kurallarını tartışmayı, ahlaksızlığın çığır açtığı bugünlerde terbiyesizliğin, şiddetin, öldürmenin ya da taciz ve tecavüzün nerede bizi bulacağını öngöremez olduk, o kadar kötü bir durumda o kadar yozlaşmış bir halde ki toplum nasıl bu hale geldik inanması oldukça güç. Bu kötü ekonomik koşullar da insanların psikolojini alt üst etmiş durumda örneğin; sevgililer evlenemiyor, evlenenlerin evlilikleri ekonomik etkenlerden dolayı bozulabiliyor, evliliklerine devam edebilenler ise yine ekonomik ve bozulmuş toplumsal koşullardan dolayı çocuk yapmaya cesaret edemiyor çünkü onları hem maddi hem de böyle tehlikeli bir toplumda yetiştirebilmekten endişe ediyor. Aramızda elbette ebeveynler vardır ve eminim ki bir çoğu hem maddi hem de bu ortam unsurlarından dolayı büyük endişe içerisindelerdir. Biz nasıl bu hale geldik demekten kendimizi alamıyoruz. Artık bir sürü şahıs ne kolluk kuvvetlerinden ne de hukuktan korkar hale geldi aklına eseni yapar oldular demek ki bu insanlar aramızda hep vardı ve bu boşluğu elde edince kötü karakterlerini serbest bıraktılar. Tabii ki tek sorun bu değil peki bu şahıslar bu toplumsal yapı nasıl bu hale geldi? Eğitimsizlik, yetişme koşulları(aile yapısı, arkadaş çevresi, maddiyat gibi), kültürel yozlaşma ve başıboş ülkemize giren kaçakların bozduğu toplum yapısı gibi bir sürü etkeni sıralayabiliriz.


Evet dostlar tüm bunların hepsi bir bir üzerinde durulacak işlenecek konular fakat bugün burada bu toplum sadece bunları konuşmaktan ibaret, eskiden hakkımızı arayıp savunurduk bizi nasıl sundurdular bu denli, neden hiç sesimiz soluğumuz çıkmaz oldu gerçekten anlayamıyorum. Bu bir isyan değil sadece haklı olarak sesimizi çıkarabilmek ama biz artık bunu bile yapmaktan aciz duruma geldik.

Kimimizin gençliği solup gitti, kimimizin geleceği, kimimizin evlatlarının istikbali, kimimizin hayatı tehlike altında kimi ise geçim derdinde ya da devletin sağlayamadığı imkanlar neticesinde sadece sağlık derdinde ve neticede gülümseyecek düşüncelere hayatımızda bir yer bile kalmıyor işte; çoğumuz yaşadığının bile farkında değil adeta bir köle gibi hayatlarımız var iş ve ev arasında mekik dokuyoruz.


Bu durum bizi öyle bitkin bir hale getirdi ki sosyalleşmeye ne vaktimiz var ne de olan vaktimizde halimiz tabii sosyalleşmede tek etken bu değil teknoloji bizi sosyal medya ile sosyalleştirdi mi yoksa asosyalleştirdi mi bu da bir tartışma konusu? Kimi sosyal medyayı iyi bir şekilde değerlendirebilerek arkadaşlıklarını reele döktü ve güzel arkadaşlıklar edindi kimi anonim kalmayı tercih ederek asosyalleşti kimi de ahlaksızlarını sergilemeyi seçerek bundan gelir elde etti ya da insanları taciz etti kimi başına bela aldı kimi hakkıyla işler yaparak bir gelir kapısı haline getirdi.

Bende bilgisayar başında bir gelir kapısı arayanlardanım fakat bu durum bir süre sonra benim için oldukça rahatsız edici bir hal aldı bu kesinlikle yaşamak değil benim için elbette bu postta saydığım tüm her şey bunda etkili; ekonomi, yozlaşan toplum gibi bu yüzden benim için sadece sosyal medya ya da online işler, evden çalışma ya da tümüyle teknoloji diyemem ayrıca teknolojiye hiç karşı biri de değilim hatta tam aksine daima ayak uydurmak isterim ama bizi bilgisayar başında kalmaya mecbur kılan iş adı verdiğimiz köleliklere değil elbette.


Şimdi neticede bu düzen böyle gider mi diyecek olursak, kesinlikle ama kesinlikle gitmez; bu ancak akıl sağlığımızı bozar. Bizim bunu düzeltmemiz lazım ama bunu düzeltmeye kendimizden mi başlamalıyız yoksa toplumdan mı bilemiyorum. Tekrardan değinmek isterim ki siz değerli dostlarımın görüşlerine çok ihtiyacım var, bunu gerçekten önemsiyor ve yorumlarınızı bekliyorum.

En kısa zamanda tekrar görüşmek dileğiyle esenle kalın dostlarım.