Ayarlamaları yapıp ilk blogumuzu yazmaya başlayalım. Blog başına 30 enerji harcanır. Lets go boys.

babam parasız kalmazdı, babamın hep parası yoktu. çoğu gün eve ekmek parası bırakmadan giderdi. evde bir damla yağ yokken bakkaldan veresiye rakı almıştı bir gün. annem babamdan allah gibi korkmasına rağmen "ya allah" deyip balkondan aşağı fırlatmıştı rakıyı. bütün sokak iki gün anason kokmuştu. karşı komşumuz hacı amcalar çok rahatsız olmuşlardı, söylenmişlerdi tövbe tövbe diye:)

yani bazı babalarda default gelen özellik o. genelde paraları olmaz.

"baba yarın arife, bayramlık alacak mıyız?" "paramız yok kızım."
"baba eşofmanım yok beden dersine giremiyorum." "paramız yok kızım."
"baba harç zamanı geldi." (şair burda zaten katkı kredisiyle büyük kısmı ödenmiş olan meblağdan bahsediyor.) "paramız yok kızım."
edit: parasız da öldü kendisi, cenazesini kaldırıp borçlarını ödedik üstüne.
lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo