gün batımı

Gün batımı, yavaş yavaş gökyüzünü kızıla boyarken, sessizliğin içinde bir huzur vardı. Kuşlar, günün son ışıklarıyla birlikte ağaçlardan uçuşarak gökyüzüne doğru süzülüyorlardı. Doğanın melodisi, şehir hayatının gürültüsünden tamamen farklıydı; burada sadece rüzgarın hafif esintisi ve kuşların cıvıltılarıyla dolu bir sessizlik vardı.
Bir banka oturmuş, etrafı seyreden genç bir adam vardı. Gözleri uzaklara dalıyor, içindeki huzurun tadını çıkarıyordu. Şehirdeki yoğun iş temposundan kaçmak için buraya gelmişti. Her günün stresini ve telaşını geride bırakıp, doğanın kucağına sığınmak istemişti. Burada, doğanın dinginliği içinde, zihnindeki karmaşayı dağıtmak için bir fırsat bulmuştu.
Güneş, ufukta kaybolurken gökyüzü turuncu, pembe ve mor tonlara bürünmüştü. Manzara, adeta bir tabloya dönüşmüştü. Adam, bu güzellik karşısında içinde bir huzur dalgası hissediyordu. Anın tadını çıkarmak için yavaşça derin bir nefes aldı.
Hayatın karmaşasında, doğanın sakinliği ve güzelliğiyle buluşmak her zaman için bir kaçış noktası olmuştu. Adam, bu anın tadını çıkararak, içindeki dinginliği ve huzuru daha da derinleştirdi. Gözlerini kapatıp, doğanın melodisine kulak verdi ve ruhunu dinlendirici bir uykuya bıraktı.