Fisher teoremi

Fisher’in Ayrılma Teoremi Nedir?
Fisher’in ayırma teoremi, verimli sermaye piyasaları göz önüne alındığında, bir firmanın yatırım seçiminin, sahiplerinin yatırım tercihlerinden ayrı olduğunu ve bu nedenle firmanın yalnızca karı maksimize etmek için motive edilmesi gerektiğini varsayar. Başka bir deyişle, firma hissedarların temettüler ve yeniden yatırım için fayda tercihlerini önemsememelidir. Bunun yerine, hissedarlar için mümkün olan en yüksek karı sağlayacak optimal bir üretim fonksiyonunu hedeflemelidir. Şirket, hissedarlarının şirket değerini maksimize etme tercihlerini göz ardı ederek, sonuçta hem yönetim hem de hissedarlar için daha uzun vadeli refah sağlamayı başaracaktır.
Fisher’in ayırma teoremi, bir şirketin temel amacının şirketin değerini mümkün olan en yüksek ölçüde artırmak olması gerektiğini söylüyor.



Teorem, şirket değerini maksimize etme ihtiyacının, temettü ödemelerinden veya hisse satışından faydalanmak isteyen hissedarların önceliklerinden daha üstün olduğunu savunuyor.
Teorem, adını neoklasik bir iktisatçı olan Irving Fisher ve onu 1930’da geliştiren Yale Profesörü’nden almıştır; kitapları ve felsefeleri birçok iktisatçıyı etkilemiştir.
Hissedarların yönetimden farklı hedefleri olduğunu ve aynı zamanda uzun vadede şirkete fayda sağlayacak kararları vermek için işletmenin neye ihtiyacı olduğunu anlamadıklarını savundu.


Bu nedenle, yönetim, sonuçta kârı en üst düzeye çıkaracak ve dolayısıyla hem yöneticilere hem de hissedarlara yardımcı olacak üretken fırsatlara odaklanmak daha iyi olacaktır.
Fisher’s Separation Theoremi Nasıl Çalışır?
Bir firmanın yöneticilerinin ve hissedarlarının farklı hedefleri olduğuna dair temel fikir, Fisher’s Separation Theorem için başlangıç noktasıdır: Hissedarların, bireysel fayda fonksiyonu eğrilerini oluşturan fayda tercihleri vardır, ancak firmanın yöneticilerinin, bunların ne olduklarını tespit etmek için makul araçları yoktur. Bu nedenle yöneticiler, hissedarların tercihlerini görmezden gelmeli ve firmanın değerini en üst düzeye çıkarmak için çalışmalıdır. Üretim için bu yatırım kararlarını veren yöneticiler, toplamda, işletme sahiplerinin tüketim hedeflerinin, kendi adlarına işletmenin getirilerini en üst düzeye çıkarırsa tatmin edilebileceğini varsaymalıdır.
Fisher’in ayırma teoremi, portföy ayırma teoremi olarak da bilinir.


Teoremin Uzantısı
Fisher’in ayırma teoremi önemli bir fikirdi. Etkili sermaye piyasaları göz önüne alındığında, bir firmanın değerinin yatırımları finanse etme veya temettü dağıtma şeklinden etkilenmemesi Modigliani-Miller teoreminin temelini oluşturdu. Yatırımları finanse etmenin üç ana yöntemi vardır: borç, öz sermaye ve dahili olarak üretilen nakit. Diğer her şey eşit olduğunda, firmanın değeri, esas olarak borç ve öz sermaye finansmanı kullanıp kullanmadığına bağlı olarak değişmez.