Mimarlıkta Zaman Mekân İkiliğinin İnşası

Mimarlıkta Zaman Mekân İkiliğinin İnşası
Modernite ile birlikte geleneksel bilgi yapısı değişen mimarlık, 19.yy'dan itibaren kendi bünyesine çeşitli bilgiler, kavramlar ve yöntemler almaya başlamıştır. Bunları kendi bünyesine dahil ederken gerçek içerikleri bozulmuş ve çoğu zaman farklı içeriklerle, farklı biçimlerde bireysel olarak yorumlanmıştır.
Modern mimarlığın tarihini yazmak isteyen İsviçreli mimarlık tarihçisi Sigfried Giedion modern mimarlığı tanıtarak, modernitenin bir zorunluluk olduğu konusunda bizleri ikna etmeye çalışır. Bu savını desteklemek için de dönemim birçok göstergesi ile mimarlık arasında ilişkiler kurarak, modern mimarlığın çağın ruhuna uygun olarak oluştuğunu bizlere göstermek ister.
20.yy'ın ilk çeyreğinde modern dünyanın dinamizmini temsil etmeyi hedefleyen sanatçılar 19.yy'dan itibaren öklidyen olmayan teoriler ve n boyutlu geometriler üzerine yapılan birçok çalışmadan etkilenmişlerdir.
Öklid geometrileri aşılarak öklidyen olmayan geometri olasılıkları ortaya çıkmaya başlamış ve sonrasında gerçekliğin özünü bulmaya yönelen fütürist ve kübistler gerçekliğin ancak dördüncü boyut ve öklidyen olmayan geometrilerle görselleştirilebileceğine inanmışlardır. Dördüncü boyut sayesinde sınırlarını yeniden keşfetmeye başlayan sanatçılar kendi gerçekliklerini yaratmaya başlamışlardır. Bu sanatçıların yaptıkları çalışmalar Giedion tarafından çağdaşlığın kanıtları olarak sunularak mimarlığa şüphe duyulmadan aktarılmıştır.
Dördüncü boyut olarak nitelendirilen zaman kavramının mimarlık alanında benimsenmesi ve yaygınlaşmasında en etkili aktör olan Giedion, bütüncül bir modern mimarlık anlatısı kurmaya çalışmıştır. Space, Time and Architecture kitabıyla birlikte birbiriyle çelişen tüm teorik karmaşayı yeniden kurgulamaya çalışmış, parçalı anlatılı ve bu anlatılara eşlik eden imgelerle, okuyucuların kitabı okumadan anlayabileceği bir şema düzenlemiştir. Kitabında zaman kavramını farklı anlamlara gelecek şekilde yoğun olarak kullanan Giedion, zaman kavramını modern hayatı bütünlüklü kılacak modern mimarlığın kurucu niteliği olarak sunmuştur.
Giedion'un kurduğu ikna mekanizmasının sonucu olarak, zaman kavramının mimarlıkta yarattığı zaman-mekan ikiliği yaygınlaşarak devam etmiş ve bugünde hala sorgulanmadan kabul görmektedir.